مصاحبه‌های شاهد عینی با شخصیت مجازی می‌تواند کمیت و کیفیت اطلاعات را در مقایسه با مصاحبه‌های رو به رو افزایش دهد . مطالعه اول از نوع خود نشان می‌دهد که شاهدان عینی سرقت یک ماشین ساختگی ، در مقایسه با مصاحبه‌های رو به رو ، ۶۰ درصد بیشتر اطلاعات را ارایه می‌دهند . همچنین در مطالعه شرکت کنندگان مطالعه ، صحبت کردن با آواتار آسان‌تر شد و احتمال داشت که زمانی که آن‌ها پاسخ را به یک سوال می‌دانند ، اعتراف کنند .
اشتراک :
داستان کامل
محیط‌های مجازی immersive - - جایی که مقامات با استفاده از نمایش‌های دیجیتالی ، یا avatars ، به جای تعامل با فرد ، با شاهدان مصاحبه می‌کنند - ممکن است دقت و میزان اطلاعات را افزایش داده، پژوهش در پیشگامان روانشناسی را نشان می‌دهد . در این مطالعه اول از نوع خود ، شاهدان عینی سرقت یک ماشین ساختگی در مقایسه با مصاحبه‌های رو به رو ، ۶۰ درصد اطلاعات بیشتر را ارایه کردند . همچنین در مطالعه شرکت کنندگان مطالعه ، صحبت کردن با آواتار آسان‌تر شد و احتمال داشت که زمانی که آن‌ها پاسخ را به یک سوال می‌دانند ، اعتراف کنند .
" شاهدان می‌توانند از وظیفه به یاد آوردن در طول مصاحبه غافل شوند ، زیرا آن‌ها به رفتار اجتماعی مصاحبه‌کننده مانند حالت‌های چهره توجه می‌کنند . پروفسور کورال Dando از دانشگاه وستمینستر در لندن می‌گوید : " این رفتارها می‌تواند تاثیر منفی بر عملکرد حافظه شاهد داشته باشد .

دادن شهادت شاهد عینی به پلیس می‌تواند یک تجربه پر استرس و وحشتناک باشد . بسیاری از عوامل - مانند محیط ناآشنایی ، افسر پلیس ، یا تمایل به " اجرا " ، می‌تواند یک شاهد را پرت کند و دقت حافظه آن‌ها را کاهش دهد. ساخت دو دهه تحقیق از این زمینه ، Dando و همکارش ، دانا تیلور ، برای به حداقل رساندن تاثیر این عوامل با استفاده از یک محیط مجازی همه‌جانبه ، آزمایشی طراحی کردند .
Dando می‌گوید : " من قبل از تکمیل دکترای خود ، یک افسر پلیس در لندن بودم و در طول مدت ۱۲ سال پلیس ، من در تاثیر بافت مصاحبه بر عملکرد حافظه شاهد علاقه نشان دادم .
این مطالعه ۳۸ بزرگ‌سال جوان را استخدام کرد که در ابتدا به آن‌ها گفته شده‌بود که یک هدست جدید را آزمایش خواهند کرد . سپس داوطلبان یک ویدیو از سرقت ماشین را تماشا کردند و از آن‌ها خواسته شد تا ۴۸ ساعت بعد برای ارائه اطلاعات در مورد آنچه دیده بودند ، برگردند . سپس هر شرکت‌کننده در یک محیط مجازی با چهره ، یا یک محیط مجازی ، مصاحبه کرد که طوری طراحی شده‌بود که تا حد امکان شبیه به اتاق واقعی باشد .
مصاحبه‌های بعدی شامل مرحله اول به یاد آوردن آزاد و مرحله دوم پرسشگری ساختار یافته توسط مصاحبه‌کننده بود . در طول فاز یادآوری آزاد ، شرکت کنندگان به همان اندازه بین این دو محیط خوب عمل کردند . با این حال ، در طول مرحله پرسشگری ، مصاحبه شوندگان به آواتار تقریبا ً ۶۰ درصد بیشتر ، اطلاعات صحیح ، با خطاهای کمتری نسبت به شرکت‌کنندگان چهره به صورت پاسخ دادند .
در حالی که هنوز خیلی زود است که بگوییم این نتایج اولیه آزمایشگاه چقدر به سناریوهای واقعی و متنوع زندگی تبدیل خواهند شد ، محققان قصد دارند تا کار عملی را برای تقلید از زندگی واقعی در تحقیقات آتی خود آغاز کنند .

منبع